معنی راه ری - جستجوی لغت در جدول جو

راه ری

لغت نامه دهخدا

راه جو

جویندۀ راه

فرهنگ فارسی عمید

راه راه

مخطط، خط دار، پارچه یا جامه که خط های باریک رنگین داشته باشد

فرهنگ فارسی عمید

راهبری

رهبری، راهنمایی، هدایت

فرهنگ فارسی عمید

راهداری

نگهبانی راه، محافظت جاده، باج راه، باج و مالیاتی که در راه از مسافر گرفته شود

فرهنگ فارسی عمید

راه پو

آنکه باشتاب به راهی می رود، رونده

فرهنگ فارسی عمید

راهزنی

دزدی و غارت اموال مسافران در راه ها، عمل راهزن

فرهنگ فارسی عمید

راه آب

آبراه، آبراهه، آبرو، مجرای آب، نهر و جایی که آب از آن می گذرد، گذرگاه سیل

فرهنگ فارسی عمید

راه گرای

راه پیما، مسافر

فرهنگ فارسی عمید

راه گیر

کسی که سر راه مردم را می گیرد، راه گیرنده، راهزن

فرهنگ فارسی عمید

راهبری

(بَ)

رهبری. عمل راهبر. هدایت و دلالت و راهنمایی. (ناظم الاطباء). دلاله. (دهار) :
ندهد خدای عرش درین خانه
راهت مگر به راهبری حیدر.
ناصرخسرو.
- راهبری کردن، رهبری کردن. رهبر و راهنما شدن: تخشیف، راهبری کردن کسی را. ختع، راهبری کردن در تاریکی شب. (منتهی الارب).
- راهبری نمودن، راهنمایی کردن و راه نمودن و هدایت کردن. (ناظم الاطباء).
- ، پند گفتن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

راهبری

(بُ)

راه بریدن. عمل راهبر. راهروی. راه پیمایی. رهنوردی. پوییدن راه. رفتن راه، قطع طریق. راه زنی. دزدی. رجوع به راه بریدن شود

لغت نامه دهخدا

راهوری

نام قصبه ای است در استان دکن واقع در سنجاق احمدنگر، در 36هزارگزی شمال باختری احمدنگر، که در محل انشعاب راه آهن بمبئی - اﷲآباد، و بمبئی - مدرس قرار گرفته است، (از قاموس الاعلام ترکی ج 3)

لغت نامه دهخدا